ناتوانی است با محدودیت های معنادار در کارکرد هوشی و رفتار سازشی به صورت مهارتهای سازشی مفهومی، اجتماعیه رفتارهای عملی بیان میشود. کم توانی ذهنی چیزی نیست که شما باشید،مانند بلند یا کوتاه بودن.هم چنین چیزی نیست که شما داشته باشید مانند موی قهوه ای یا بازوهای بلند.
آن اختلال پزشکی،جسمانی یا سلامتی نیست،کم توانی ذهنی یک شیوه کارکرد است که در دوران کودکی اغاز میشود و با محدودیت هایی در هوش و مهارتهای سازشی مشخص میشود،کم توانی ذهنی در تطابق بین توانمندی ها و ضعف های فرد و ساختار و انتظارات محیط او منعکس می شود.
افراد کم توان ذهنی برای یادگیری تکالیفی که بسیاری از همسالانشان به طور عادی یاد میگیرند ،به کمک خاص نیاز دارند.مشکلات یادگیری که به وسیله کم توانی ذهنی ایجاد میشود میتواند موانعی را دربسیاری از حوزه های زندگی به وجود اورد و این مشکلات اغلب به وسیله پیش داوری و تبعیض وخیم تر میشوند.
اصطلاح کم توانی ذهنی هنگامی استفاده میشود که کارکرد ذهنی و نارسایی در مهارتهایی مانند برقراری ارتباط،مراقبت از خود و کارکرد اجتماعی موجب شود که کودک نسبت به همسالانش یادگیری و تحول کندتری داشته باشد.یادگیری تکلم ،راه رفتن و براوردن نیازهای شخصی(مانند لباس پوشیدن و غذا خوردن)در کودکان کم توان ذهنی ممکن است طولانی تر صورت گیرد.
